╔════((•»« ♥»JAK PIES Z KOTEM.......«•♥))═══)

Wyobraź sobie moja miła
- sroczka do sroczki tak mówiła,
że ten kot bury z psem łaciatym,
te dwa huncwoty, dwa psubraty,
w wielkiej przyjaźni są od dzisiaj.
i jedzą nawet jednych misek.
Wczoraj obiadu pora była.
Pani dwie miski postawiła,
do jednej wlała mleka troszkę,
do drugiej z mięsem drobną kaszkę.

Mleko na ganku, przy budzie kasza
i do jedzenia ich zaprasza.
Leto, Kleofas ! - pani woła
i szuka psa i kota w koło.
Lecz ich nie było na podwórku,
ani za płotem na pagórku,
ani w ogrodzie, ani w domu.
Poszłi nie mówiąc nic nikomu.
Dopiero razem, z wielką gracją,
zjawili się tuż przed kolacją.

W miskach niewiele już zostało.
Dla kota mleka było mało,
zaś kaszkę wróble wydziobały
i został tylko kęsek mały.
Pies patrzy w miskę, mina smutna.
Pewnie nic nie zje aż do jutra.
Kot pani na kolana wskoczył.
Łasi się, mruczy, patrzy w oczy.
Lodówkę pani już otwiera
i w swych zapasach trochę szpera.

Dostał kot miskę z mlekiem nową
a na dodatek chrupki kocie.
Wyobraź sobie sroczko miła,
ledwom w to sama uwierzyła,
kot nie zjadł z miski tych łakoci,
tylko podzielił się połową,
z tym psem co smutny stał przy płocie
i nad swą miską kiwał głową.

A potem wróble mi mówiły,
dlaczego kot był taki miły.
Gdy rano wyszedł na wycieczkę,
aby poszwędać się troszeczkę,
bo takie są zwyczaje kocie
i usiadł gdzieś przy cudzym płocie,
obcy pies złapał go za ogon
i gdzieś w nieznane ciągnął drogą.

Miaał ! Miaał ! Ratunku! Gwałtu! Rety!
- krzyczał nasz kotek, lecz niestety
nikt tych lamentów nie usłyszał,
prócz psa, co też na spacer wyszedł.
Leto przystanął, wyprężył ogon,
najeżył grzbiet, nastawił uszy,
i za miałczeniem polną drogą,
na pomoc kotu żwawo ruszył.

Nie było szukać łatwo wcale
miejsca gdzie pies zaciągnął kota,
bo najpierw go tarmosił w szale
a potem wrzucił w rów, do błota.
- Nie będzie mi tu byle kundel
mojego kota poniewierał!
I rozzłoszczony Leto pobiegł
za Burkiem co uciekał teraz.

Kot wygramolił się z kałuży,
za krzakiem sobie usiadł w kątku
i na futerku kołtun duży
chciał doprowadzić do porządku.
Leto pogonił Burka drogą
lecz wrócił sprawdzić co tam z kotem.
Kot zaś powłóczył jedną nogą,
i nie mógł sam wrócić z powrotem.

Razem usiedli na pagórku,
by kot wysuszył się na słońcu.
No i dlatego na podwórku
wieczorem się znaleźli w końcu.
- Ach , moja sroczko, może teraz
kot z psem się więcej nie pokłócą.
- Obawiam się, że jeszcze nie raz,
już ja ich znam, do waśni wrócą

Gdy razem nam za wspólnym płotem,
mieszkać potrzeba będzie kiedy,
to lepiej nie żyć jak pies z kotem,
lepiej pomagać sobie wtedy.
Bo nie wiadomo czy się komu
w życiu nie zdarzy jakaś bieda.
Mieć przyjaciela dobrze w domu,
dobry przyjaciel zginąć nie da.

I chociaż w kłótni jakieś zdanie
niemiłe, może się przydarzyć,
przyjaciel w twej obronie stanie.
Zbyt długo się nie będzie swarzyć.
Potrzeba się podzielić przecie,
zarówno biedą, jak weselem.
A łatwiej żyć jest na tym świecie
razem z prawdziwym przyjacielem.

dodane na fotoforum:

• Przerobione
• Koffane jamniczki
• Pies