Oto jestem.

Wieloktotnie dostaje komentarze na garnku typu:
Ładnie wyglądasz.
Śliczna jesteś.
Itp...
Nie wiem czy Ci, którzy to pisali zdają sobie sprwę, że to nie ja?
Tak więc, oto jestem.
Fot. Rysia

----
Grudzień to dla mnie wyjątkowy czas. Nie, nie ze wzglądu na święta. Jakoś nie czuje tej atmosfery. Ale z grudniem kojarzą mi się dwa cudowne wydarzenia. Jedno tak radosne przekształcilo się w rozpacz. Drugie z rozpaczy stało się najwiekszą radością.

----
A teraz drobny wpis. Co prawda ostąpiłam od tego, ale...

----
Jest taki jeden ktoś..
Wyjątkowy niezwykle.
Nigdy mnie jeszcze nie zdradził.
Zawsze rozumiał.
Zawsze przeżywał ze mną.
Choć trudno nam było znaleźć wspólny język bez trudu znalazł droge do serca.
Pogdził nasze dwa zupełnie odległe światy.
Nie pytając o powód powstrzymywał moje łzy.
Moje przeciwieństwo.
Jak ogień i deszcz.
Nie dobraliśmy się.
Ja...
Wszędzie sieję chaos.
Zawsze robię zadymę.
Gdzie wchodzę tam jest bum.
On...
Ubóstwia cisze.
Nie wypowiada zbędnych słów.
Nie rzuca ich na wiatr.
Ja...
Mam głupie pomysły.
Działam spontanicznie.
On...
Ma zawsze czas, by przemyśleć.
Mam wrażenie, że zna ten świat lepiej niż ja.
Ja...
Nie potrafię dobierać odpowiednich słów.
On...
Bez słów potrafi zdziałać więcej w małym czynie.
Ja...
Zapominam.
Wchodzę zmęcona, nie okazuję uczuć.
On...
Pamięta.
Choćby walił się świat moje przyjście jest najważniejsze.

I nawet jeśli pewnego dnia odejdą wszyscy, wiem, że zostanie.
Chocby był ostatnią osobą przy mnie.
Wiem, że nie zdradzi, nie opuści.
Nie będzie źle mówił.
Nie musi mówić.
Wystarczy, że milczy ze mną gdy płaczę.
Wystarczy, że cieszy się gdy się śmieję.
Wystarczy, że jest.

Pewnie zastanawiasz się kto to...

To jedyna bezinteresowna istota w moim życiu.

Mój pies.
Serduszko u moich stóp.

To grudzień mi ją zesłał.
Dwa lata temu mój świat stanął na głowie.
Dziękuję za to.