(55)
Gdzie ja jestem ? – pyta autor – w Bieszczadach ?! Co to ponoć wilki podchodziły tam pod same okna chałupy ? Co to ponoć kraina bez Boga i milicji, za to pełna kryjących się przed prawem i alimentami opryszków ? Ziemia krztusząca się jeszcze dymem pogorzelisk i parująca krwią po bieszczadzkiej wojnie braci, co tylko tym się różnili miedzy sobą, że jedni raz, a drudzy trzykrotnie żegnali się przy pacierzu ? W krainie , co to nawet ponoć nazwę swą wiedzie od BIESów – złych i Czadów nieco łagodniejszych, ale też wszak jednak diabłów, bo jakby tak na mapę zerknąć, to w samej rzeczy – gdzie diabeł dobranoc powiedział…Jakie tam „ponoć”?!
Taki pisał J.Janicki w swojej książce o Bieszczadach...
kuba52 2014-12-01
Bieszczady, och Bieszczady trzeba was pokochać
nie ma innej rady.
Kto spokój i ciszę kocha szczerze,ten zawsze w Bieszczady przyjedzie !
Miłego wieczoru Elu życzę i pozdrowienia zostawiam.
mazurka 2014-12-01
Dobrze,że mogę wędrować razem z Tobą.
Pozdrawiam i miłego nowego miesiąca życzę.
venus13 2014-12-01
Piękne te Twoje wędrówki Elu , miło się je ogląda na tych wspaniałych Twoich foteczkach , uroczego wieczorku , cieplutko pozdrawiam ;)))
halka 2014-12-01
Ciekawy fragment zacytowałaś po fotką - dawne to dzieje tej pięknej krainy bieszczadzkiej.Kolejna fotka z cudnym widokiem.Miłego wieczoru Elu.
halb09 2014-12-01
Popatrzę u Ciebie jak zmieniają się o każdej porze roku:) Można pokochać te przestrzenie...:)
Pozdrawiam i miłego wieczoru życzę!
tenia45 2014-12-01
Bardzo ładnie...ciesze sie,ze moge wirtualnie z Toba chodzic i te piekne okoloce podziwiac...Dobranoc Elu.:))
siabat4 2014-12-01
Kocham Bieszczady
Takie piękne i dzikie
są Bieszczady jesienią.
Złotem liści bogate
drzew rumieńcem kraśnieją.
Łąk zielone dywany
wspominają wciąż lato
Trawy wiatr kładzie nisko,
w pas kłaniając się kwiatom.
Połoniny bieszczadzkie
nieba prawie sięgają.
A nagość górskich grani
czarne lasy skrywają.
Mgły jesienne w dolinach
dymem snują się nisko.
Jakby ktoś, co kawałek
gdzieś rozpalał ognisko.
Czasami senne szczyty
pospać chcą trochę dłużej.
Drzemią sobie spokojnie
w białej ukryte chmurze.
Tutaj czas staje w miejscu
i rozpływa się w lesie.
A wiatr wolność i spokój
na swych skrzydłach przyniesie.
Kto choć raz w swoim życiu
wejdzie na połoniny
Ten zaginie w bezkresie
a odnajdzie się inny.
Śpiewa cała ma dusza
i znów w góry mnie woła,
głos wiecznego wędrowca
bieszczadzkiego anioła.
z netu
Pozwoliłam sobie przytoczyć ten wiersz,
pozdrawiam...
henry 2014-12-01
doskonały cytat........ jakkolwiek juz nie dotyczy obecnych Bieszczad........
Przepiekna panorama...... cudowna to kraina..
Pozdrawiam Elu serdecznie..
nutka11 2014-12-02
... w pięknej krainie jak widać...
Śliczne spojrzenie Elu...urocze Bieszczady :)
Pozdrawiam ciepło i dobrego tygodnia Ci życzę :))
tersa1 2014-12-02
W opisie pokazana cała magia Bieszczad..kto raz pojechał i zachwycił się ich pięknem,będzie ciągle wracał..śliczne zdjęcie..:))
oskos12 2014-12-02
przecudne widoczki Elu
gruda49 2014-12-02
Piękna panorama na Solinę i bieszczadzkie, dalekie szczyty.
Super cytat z książki Jerzego Janickiego. Zaglądnęłam do netu i wiele się dowiedziałam o tym niezwykłym człowieku. To on stworzył między innymi radiową powieść „Matysiakowie”, którą słuchałam jako dziecko... Dzięki Elu za ten cytat.
bea01 2014-12-02
śliczna panorama:)
bogmit 2014-12-02
Dla mnie, jak i dla wielu innych osób Bieszczady to miejsce szczególne... pozdrawiam :)
vanilla 2014-12-03
Wielkiej urody to kadr....
Jakoś tak wydaje mi się ,że to w Polańczyku fotka robiona była:))))
(komentarze wyłączone)
