ZATOPIONA W MORZU WSPOMNIEŃ
Okrywam mą samotność
płaszczem zapomnienia
ceruję zniszczone lata odrobiną nadziei
tulę do snu marzenia
miłość chowam do szuflady goryczy
na dnie ścieram bliźniące się rany'
poraniona zakrwawiona łzami
opadam myślami nad urwiskiem życia
mały krok
tak wielka ulga sercu
bije jak stara nakręcona czasem pozytywka
przygnieciona cierpieniem
zatopiona w morzu wspomnień
jestem wrakiem
ludzkich uczuć kochanką nienawiści bólu
siostrą złamanych serc.



Napisany 2010-05-28
Autor: Anna-Przeworsk