(2)
Odzyskać nadzieję
Nim na szybie srebrne deszczu krople
miast przerażać, będą tęsknie dzwonić;
Zanim chmury smutne, szare, mokre,
przed upału skwarem będą bronić;
Zanim woda szałem ogarnięta
znowu śpiewać będzie na kamykach,
nim na brzegach znów zakwitnie mięta;
Nim świerszczowa popłynie muzyka,
a kałuże tęczą się rozzłocą
zamiast szarpać domy, pola, drogi;
Zanim woda miast nas budzić nocą,
rosą mile będzie chłodzić nogi...
Wiele minie czasu, bólu, życia,
złych snów, żalów, rozpamiętywania;
łez bezsilnych, słów szeptanych skrycie,
upartego w sobie win szukania.
W końcu w serce, chociaż wciąż pamiętać
będzie tamte chwile przerażenia,
spłynie jasny ton nadziei
i udzieli światu przebaczenia.
https://www.idn.org.pl/sonnszz/wiersze.htm
