Jarosław.
Bazylika Matki Bożej Bolesnej - miejsce związane z legendą o cudownym pojawieniu się wizerunku Piety na polnej gruszy, 20 sierpnia 1381 roku. Pierwotnie była tu drewniana kaplica, w której według tradycji modliła się królowa Jadwiga przed bitwą pod Stubnem w 1387 roku, spalona w 1420 r. Murowany kościół gotycki z 1421 r. znajdował się w znacznej odległości od ówczesnego miasta, stąd szereg wieków określany był jako „polny" lub „w polu". Został zburzony, a w latach 1629-1635 wybudowano nowy wraz z klasztorem dla jezuitów sprowadzonych przez Annę Ostrogską. Jezuici przy kościele zbudowali kolegium zamiejskie z nowicjatem i przenieśli tam również nauczanie muzyki.
Kościół rozbudowany został w latach 1696-1713 według projektów Jakuba Solari, mistrzem murarskim był Szczepan Flanderski. Po połowie XVIII wieku wybudowano wieże i ślepą fasadę przy prezbiterium według planów Józefa Degana. Barokowe hełmy wież wykonali mosiężnik J. Weys i Albertus Aerarius, jarosławianin. Wyposażenie wnętrza pochodzi z XVIII wieku. W głównym ołtarzu znajduje się gotycka Pieta. Polichromie wnętrza wykonali Rossi, Ornanus i Swach. W korytarzu klasztornym ściany pokrywają cenne polichromie Adama Swacha z 1731 roku, bardzo interesujące ze względów ikonograficznych, m. in. sceny z historii cudownej figury Matki Bożej, widoki Jarosławia, Lwowa i Torunia oraz portrety Zofii z Odrowążów Tarnowskiej - Kostkowej, Anny z Kostków Ostrogskiej, Anny Aloyzy z Ostrogskich Chodkiewiczowej, Jana Kazimierza, Jakuba Sobieskiego, Jana III Sobieskiego, biskupa Aleksandra Fredry.
Po kasacie zakonu jezuitów (1773) zespół przekazany został dominikanom w 1777 r.
dodane na fotoforum: