Zespół kościoła i klasztoru oo. Bernardynów otoczony fortyfikacjami złożonymi z murów i baszt obronnych pełnił znaczącą rolę w systemie obronnym Leżajska.
Wzniesiono je zapewne w wyniku doświadczeń z napadu i splądrowania miasta przez Stanisława Stadnickiego "Diabła Łańcuckiego" (1610 r.) oraz Tatarów (1624 r.).
Fortyfikacje rozpoczęto wznosić w systemie basztowym w 2. ćw. XVII w.Pierwotnie założono je na planie zbliżonym do prostokąta z czterema narożnymi basztami ogniowymi (artyleryjskimi). Z tego okresu zachowały się: front zachodni i część frontu południowego, zakończonego pięcioboczną basztą "puntone", będącą praformą bastionu. Baszty połączone są kurtynami zaopatrzonymi w strzelnice dla broni ręcznej.

Budowę fortyfikacji przerwał najazd Szwedów (1655-56) oraz Jerzego II Rakoczego (1657). Po 1681 r. obwód obronny dokończony został w nowoczesnym systemie kleszczowym. Klasyczne kleszcze wzniesiono w froncie południowym, front wschodni zaopatrzony jest w półbastion (w narożniku płn.-wsch.), zaś front północny otrzymał narys pilasty.
W XVIII w. nadmurowano pierwotnie czworoboczne baszty frontu zachodniego, dodając im drugą kondygnację w formie ośmioboków.
Kompletnie zachowany obwód obronny, w swojej różnorodnej formie, jest niezwykle interesującym zespołem ukazującym rozwój sztuki obronnej na przestrzeni XVII i pocz. XVIII w.
https://www.nid.pl/idm,713,lezajsk-zespol-klasztorny-oo-bernardynow.html

dodane na fotoforum:

• Leżajsk
• Podkarpacie
• zabytki