Drugi dworzec lwowski, austriackich kolei państwowych (kaiserlich-königliche österreichische Staatsbahnen - kkStB), wzniesiony według projektu Władysława Sadłowskiego w latach 1901–1904 (niemal równocześnie z drugim Dworcem Franciszka Józefa w Pradze), stanowił jeden z najokazalszych dworców Monarchii Austro-Węgierskiej, prawdziwy tour-de-force wśród dworców galicyjskich, a jednocześnie był rzadkim przypadkiem dużego dworca wzniesionego przez polskich projektantów i wykonawców, który w pełni odpowiadał standardom występującym w tego typu architekturze. Projekt obejmował wyniesienie peronów na estakadę/nasyp, wprowadzenie tuneli dla pasażerów i bagażu oraz budowę okazałej łukowej hali peronowej, mieszczącej trzy perony wyspowe, jeden boczny oraz położone w międzytorzach perony pocztowe. Hala, zaprojektowana przez Edmunda Zieleniewskiego, składa się z dwóch naw po 33,5 m rozpiętości każda i ma długość 150 m. Każda nawa przekryta jest kratowymi łukami trójprzegubowymi, nawiązującymi do niemieckich konstrukcji J. W. Schwedlera z ostatnich dekad XIX w. W elewacjach bocznych dworca metalowe łuki i przeszklone ściany wiatrowe hali peronowej zostały pokazane w całej okazałości. Wyposażenie hali, np. detale architektoniczne balustrad, było rozwiązane w formach secesyjnych (częściowo zachowane; proj. Alfred Zachariewicz, wyk. fabryka Góreckiego). Konserwacja dokonana ok. 2000 r. przez obecnego właściciela, państwową kolej ukraińską UŽ, przywróciła budowli wiele jej pierwotnego blasku.
https://folkestonejack.files.wordpress.com/2008/02/lvov_00.jpg
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hala_peronowa#Lw.C3.B3w_.28drugi_dworzec.29

dodane na fotoforum:

• Lwów
• Konstrukcje
• Dworce
• Dworce kolejowe
• Architektura
• Galicja