Tablica pamiątkowa na dzwonnicy z okazji \"wyzwolenia\" (?!) Drohobycza przez wojska kozackie w 1648 roku.

Do najazdu tatarskiego przeprowadzonego przy wsparciu oddziałów zaporoskich doszło jesienią 1648 r. już po wybuchu największego w dziejach Rzeczypospolitej powstania kozackiego pod wodzą Bohdana Chmielnickiego.
Tatarzy i Kozacy napadli na wszystkie 15 wsi starostwa drohobyckiego. Były to
Bolechowce, Dereżyce, Dobrohostów, Hubicze, Kołpiec, Modrycz, Orów, Przedmieście Drohobyckie, Raniowice, Solec, Stanyła, Stebnik, Truskawiec, Tynów i Ułyczno. Najazd tatarsko-kozacki z 1648 r. spowodował na terenie starostwa znaczne straty materialne i zniszczenia infrastruktury gospodarczej (po tym napadzie na terenie królewszczyzny drohobyckiej nie pozostała ani jedna karczma, a spośród wszystkich funkcjonujących tu 8 młynów czynnych pozostało zaledwie 2 obiekty).
Mocno ucierpiał także sam Drohobycz, który 24 listopada 1648 r. został zaatakowany przez wycofujące się oddziały kozackie wspierane przez liczne grupy zbuntowanych chłopów i część miejscowych mieszczan. Mimo obrony miasta podjętej przez część mieszkańców oddziały kozackie wraz ze zbuntowanymi poddanymi wdarli się do centrum Drohobycza, dewastując m.in. kościół parafialny.
Jeszcze w grudniu 1648 r. oddziały zrewoltowanych mieszczan i chłopów zostały usunięte z Drohobycza przez jednostki wojska, które przybyły ze Stryja.