Druga połowa XIX i początek XX wieku to okres bardzo szybkiej rozbudowy Kazimierza, praktycznie we wszystkich jego rejonach, za wyjątkiem może tylko najstarszej części żydowskiej tej dzielnicy, skupionej wokół ulicy Szerokiej. Wśród architektów działających na tym terenie jednym z najaktywniejszych był Karol Knaus; był też mieszkańcem Kazimierza.
Zespół kamienic przy ulicy Dietla 61–63–65–67 (pierwotna numeracja 57–59–61–63) powstał w 1890 roku.
Wykazy właścicieli tych nieruchomości z 1892 roku wymieniają: Karola Knausa oraz Joachima Birnbauma i Maxa Saula Horowitza. W 1907 roku właścicielem części tego zespołu kamienic jest Meyer Rappaport. Zachowane księgi meldunkowe wykazują, że lokatorami, sądząc po nazwiskach i imionach, byli w większości Żydzi, różnych profesji i różnego statusu finansowego. Bogatsi zajmowali zapewne mieszkania w kamienicy frontowej, biedniejsi gnieździli się w oficynach.