Centralne miejsce w zespole popijarskim zajmuje kościół. Jest to nieduża, jednonawowa świątynia z węższym prostokątnym prezbiterium i dwoma wieżami w fasadzie oraz kaplicą od strony północnej. Zasadniczy trzon kościoła (nawa i prezbiterium) został wybudowany w tzw. stanie surowym w latach 1644-1649 w stylu późnego renesansu. W okresie kilkunastu następnych lat kościół był wykańczany i ozdabiany.
W latach 1705-1707 Tylman z Gameren gruntownie przekształcił fasadę kościoła, dobudował dwie wysokie wieże, nadając jej - podobnie jak pozostałym obiektom - wystrój późnobarokowy. Podobno w podziemiach jednej z wież znajduje się schowek, w którym podczas wojny północnej pijarzy ukryli zakonne skarby, spoczywające tam do dziś. Znajdujące się w fasadzie trzy portale zostały dodane w latach 1718-1730. Nad portalem głównym widnieje tablica inskrypcyjna Lubomirskich. W niszach, po obu stronach wejścia, stoją posągi rycerzy rzymskich będące przypuszczalnie dziełem Faustyna Carry.
Kościół był poddany gruntownej restauracji w latach 1920-1922, w 1977 r. dachy świątyni pokryto miedzianą blachą, w 1983 r. ułożono wewnątrz marmurową posadzkę, w 1992 r. odnowiono elewację frontową. Wewnętrzny wystrój kościoła utrzymany jest w stylu rokoko.
dodane na fotoforum: