matka

onamysz 2010-08-01

Elegia o chłopcu polskim. 20.03.1944 - końcówka IIej wojny światowej.
Podmiot liryczny wciela się w osobę trzecią, dorosłego, może rodzica, a może samego siebie patrzącego na dzieci polskie z perspektywy dorosłości.

Widzi syna "syneczka", któremu odebrano brutalnie dzieciństwo, radość ze snów, marzeń, pragnień delikatnych jak motyle, na rzecz okrucieństw wojny.
Radosne marzenia zmieniły sie w smutne, podmalowane krwią oczy, piękne krajobrazy stały się pożogą wojenną, natura przekształciła się w pola wisielców.

Podmiot liryczny z bólem i żalem mówi o tym jak dzieci uczyły się na pamięć swojej ziemi ..przez łzy cierpienia, które na niej zostawiły. Jak chowały się w ciemnościach, niepewne jutra, karmione bochnami trwóg i strachu. Zwraca sie do dziecka, które noce przemierzać musiało z czarną bronią, oglądając szerzące się wszędzie zło. Zanim padło na ziemię zdążyło się przeżegnać..

tak o Elegii...wypowiadaja sie "madrzy tego swiata"
zawsze mam nadzieje,ze sa madrzy
interesuhe...

onamysz 2010-08-01

MATKA TO NAJPIEKNIEJSZE SLOWO SWIATA...TAK UWAZAM
milej nocy i pieknych snow

jovita 2010-08-01

RE:Ja jej nie cieniowałam bo nie potrafię,ona taka była żywa.

mavoy 2010-08-01

Piękny wiersz, lubię Baczyńskiego.

mavoy 2010-08-01

A zdjęcie?
Bardzo dobre.

jokato 2010-08-01

Cudne....

irena49 2010-08-01

piękna fotka......

slawa1 2010-08-01

Bardzo wymowne zdjęcie i wiersz.Jeszcze melodia doszła...piękna całość.Pozdrawiam.

fotka9 2010-08-02

Tak,bardzo obrazowe;
Ból i matczyne cierpienie;