Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba....
Tęskno mi, Panie...
Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
Popsować gniazdo na gruszy bocianie,
Bo wszystkim służą...
Tęskno mi, Panie...
Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony
Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie,
\"Bądź pochwalony!\"
Tęskno mi, Panie...
Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,
Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,
Równie niewinnej...
Tęskno mi, Panie...
Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia,
Do tych, co mają tak za tak - nie za nie,
Bez światło-cienia...
Tęskno mi, Panie...
Tęskno mi owdzie, gdzie któż o mnie stoi?
I tak być musi, choć się tak nie stanie
Przyjaźni mojej...
Tęskno mi, Panie...
jokato 2010-11-26
to dobrze:)
boudika 2010-11-28
Dziękuję za to zdjęcie i wiersz. Mój ulubiony Norwida.
Czuję się jak ta krzywa deseczka w równym płocie.
Ładny kadr.
nika81 2010-12-04
Oj kocham ten wiersz,kocham!!!!!!!!!!
gupik 2011-01-08
Ładna jest też kropla, co groby przecieka...:)
nika81 2011-02-09
...gdzie się tyle czasu podziewasz?
gupik 2011-02-11
Pooobudka!!!!!!!!!! Zima się kończy, deszcz pada, ptaki śpiewają, muszki bzyczą (albo zaraz zaczną), zapas igliwia w brzuszku wyczerpany, czas wstawać, Peeeeepinguuuuuuuuuuuuuuu!!!!!!!!!!!!
maria57 2011-03-18
a Twoje zdjęcie starego, porośniętego płotu w zestawieniu z tym właśnie wierszem zasługuje na najwyższą ocenę
Cały Norwid (tam w głębi widzę gruszę z bocianim gniazdem)