8 MAJA DZIEŃ ZWYCIĘSTWA .

Dwie daty - 8 i 9 maja 1945 roku - są uznawane na świecie za moment zakończenia II wojny światowej. W Europie Zachodniej, a od niedawna także w Polsce, oficjalnym Dniem Zwycięstwa jest 8 maja. Tego dnia w 1945 roku, o godz. 15.00, ogłoszono koniec wojny. Dzień wcześniej, 7 maja, Niemcy podpisały swoją kapitulację w Reims (Francja), w obecności przedstawicieli Wielkiej Brytanii, Francji i ZSRR.
Rosjanie zażądali jednak od Niemiec osobnego podpisania kapitulacji. Nastąpiło to w Berlinie o północy z 8 na 9 maja, a według czasu moskiewskiego - o godz. 2.00 już 9 maja. Stąd w ZSRR jako datę zakończenia wojny przyjęto 9 maja. Również w Polsce przez ponad 40 lat oficjalnie Dzień Zwycięstwa obchodzono 9 maja.

Kapitulacja III Rzeszy zakończyła tylko wojnę w Europie. Toczyły się jeszcze walki z Japonią na Dalekim Wschodzie. Dopiero kapitulacja Japonii - 2 września 1945 roku - zakończyła II wojnę światową.

Według jednych badaczy, koniec wojny w Europie oznaczał zwycięstwo nad nazizmem i ocalenie narodu polskiego przed biologiczną zagładą. Dla innych historyków, 8 maja jest dniem klęski narodów wschodniej Europy, oddanych przez zachodnich aliantów pod sowieckie panowanie.

W 1945 roku na konferencjach w Jałcie oraz w Poczdamie rządy Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, w porozumieniu z ZSRR, oddały państwa Europy Środkowej i Wschodniej w sowiecką strefę wpływów.

II wojna światowa pochłonęła ponad 55 mln ofiar - poległych, zamordowanych, zmarłych w wyniku działań wojennych. Całkowite straty w ludziach były ponad pięciokrotnie wyższe niż w I wojnie światowej.

Polska w czasie II wojny światowej straciła ponad 6 mln swych obywateli. Straty te (procentowo w stosunku do liczby ludności) były najwyższe na świecie. Około 80 proc. polskich ofiar wojny to ludność miejska - był to głównie wynik eksterminacji skupionej w miastach ludności żydowskiej, prawie całkowicie wymordowanej przez Niemców.

Polskie siły zbrojne uczestniczyły w większości kampanii wojennych i bitew II wojny światowej: w zachodniej i południowej Europie, w Afryce Północnej, a od końca 1943 roku również na froncie wschodnim. Tuż przed zakończeniem wojny, w maju 1945 roku Polskie Siły Zbrojne na zachodzie liczyły ok. 194,5 tys. żołnierzy, a armie wojska polskiego na wschodzie - ok. 400 tys. żołnierzy.
Polacy mają kłopot z tymi datami, bo choć nasz kraj jako pierwszy stawił czoło Hitlerowi i uczestniczył w zwycięskiej koalicji, wyszedł z wojny niesuwerenny, z przesuniętymi granicami i ustrojem narzuconym przez wschodniego sąsiada. Czy zatem można powiedzieć, że Polska wygrała wojnę?
Rosjanie zastrzelili pierwszego Polaka, który zawiesił biało-czerwoną flagę na berlińskiej Siegessaule, ale zaraz weszli następni. Trzeba wyjaśnić, że powodem tego tragicznego incydentu nie była nienawiść do Polaków, lecz swoista rywalizacja – za zawieszenie flagi na ważnym obiekcie w Berlinie dostawało się tytuł bohatera Związku Radzieckiego. To dlatego trwały tak zażarte walki o Reichstag – zginęło tam wielu sowieckich żołnierzy. Niepotrzebnie, bo kapitulacja Niemców była kwestią czasu. Dla zwykłego Polaka, który wiedział, że skończyła się okupacja i nie zostanie zastrzelony na ulicy, to było zwycięstwo. Tu ponownie zacytuję gen. Andersa: Był to wielki dzień w historii świata i wielka ulga dla milionów ludzi. My Polacy, niestety nie mogliśmy brać udziału w powszechnym entuzjazmie tej chwili. Nawet gorycz samotnej walki we wrześniu 1939 w Polsce na początku tej zawieruchy była nikła wobec naszego osamotnienia w niedoli wśród zwycięskiej radości sprzymierzonych. Zwycięstwo, do którego przyczyniliśmy się tak wielką ilością przelanej krwi i tyloletnią męką narodu polskiego, nie było naszym udziałem. Dla Polski V-Day jeszcze nie nadszedł. Nikt wtedy jeszcze nie wiedział, że gdy powstanie warszawskie dobiegło końca, Stalin wezwał do Moskwy przedstawicieli PKWN i zażądał od nich wprowadzenia totalnego terroru w stosunku do wszystkich Polaków, którzy nie zechcą zaakceptować narzuconej przez Moskwę władzy.

Ale sojusznicy niechętnie widzieli Polaków w zwycięskim obozie. Tuż po wojnie symbolem owego gorzkiego zwycięstwa stały się dwie defilady: moskiewska, na której pojawiła się skromna delegacja Wojska Polskiego walczącego u boku ZSRR, oraz londyńska, na której Polaków zabrakło..
Przypomnijmy sławną konferencję pod kryptonimem „Tołstoj” w Moskwie w październiku 1944 roku. Podział wpływów został wówczas bardzo zgodnie rozpisany na karteczce. Zrobił to Churchill, a Stalin tylko parafował, odhaczając kolejne punkty. Co ciekawe, zapis dotyczy tylko Bałkanów, nie ma tam Polski. Obie strony bardzo skrupulatnie przestrzegały tego układu.
Czy w tej sytuacji powinniśmy świętować zakończenie drugiej wojny światowej? No i kiedy: 8 czy 9 maja? Różne daty obchodów przez ponad 40 lat były symbolem jałtańskiego podziału Europy.

Słowem, Polacy zostali zdradzeni i poniżeni...

CHWAŁA ŻOŁNIERZOM POLSKIM WALCZĄCYCH NA WSZYSTKICH FRONTACH ŚWIATA .

,, TYM , KTÓRZY SZUKALI , A NIE ZNALEŹLI,
KTÓRZY PUKALI , A NIE BYŁO IM OTWORZONE ,
KTÓRZY SZLI , A PRZECIEŻ NIE DOSZLI.
ŻOŁNIERZOM POLSKIM
POLEGŁYM ,
ZMARŁYM ,
ŻYWYM .
WSPÓŁTWÓRCOM NAJWIĘKSZEGO TRIUMFU W NASZYCH DZIEJACH ,
TAKŻE I TYM Z NICH , KTÓRYCH NIE Z WŁASNEJ WOLI I WINY ZABRAKŁO NA PODBERLIŃSKICH POLACH ZWYCIĘSTWA .