(0)
5 CZERWCA 1944 ROKU - ALIANCI LĄDUJĄ NA PLAŻACH NORMANDII.
Operacja Overlord – kryptonim alianckiej inwazji we Francji.
Rozpoczęła się lądowaniem w Normandii, będącym największą operacją morsko-desantową w dziejach świata, której celem było przełamanie Wału Atlantyckiego. Po zdobyciu i skonsolidowaniu przyczółków przez aliantów oraz przesunięciu przez Niemców w rejon inwazji posiłków nastąpił okres względnej równowagi sił i stabilizacji frontu, podczas którego główny punkt ciężkości stanowiły walki o Caen. Nowy etap działań zapoczątkowała przeprowadzona pod koniec lipca Operacja Cobra, gdy Amerykanie przełamali front i wyszli na tyły niemieckich armii w Normandii. Kulminacyjny moment kampanii stanowiła sierpniowa bitwa pod Falaise, podczas której znaczna część wojsk hitlerowskich została okrążona i rozbita, co umożliwiło aliantom wyjście na linię Sekwany i wyzwolenie Paryża.
Mont Ormel lub Wzgórze 262 (w polskiej tradycji militarnej znane również jako Maczuga) – masyw dwóch wzgórz (północnego i południowego) o wysokości 262 m n.p.m. położony w okolicach normandzkich wsi Coudehard i Mont-Ormel. Góruje od wschodu nad odcinkiem doliny rzeki Dives oraz położonymi nad nią węzłami drogowymi w Trun i Chambois. W wąwozie pomiędzy wzgórzami przebiega szosa z Chambois do Vimoutiers, która w sierpniu 1944 roku była jedną z głównych dróg odwrotu wojsk niemieckiej Grupy Armii B z kotła pod Falaise.
Z racji swego strategicznego położenia północne wzgórze zostało 19 sierpnia 1944 roku zdobyte przez zgrupowanie bojowe ze składu polskiej 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka. W wyniku kontrataków jednostek pancernych SS ze wschodu i nieustającego naporu wycofujących się resztek dwóch niemieckich armii z zachodu polscy żołnierze zostali odcięci od sztabu własnej dywizji i reszty wojsk alianckich. Przez następne dwie doby, zorganizowawszy obronę okrężną wzgórza, utrzymali swe pozycje, odrzucając wszystkie ataki Niemców. W południe 21 sierpnia na Mont Ormel dotarły z odsieczą jednostki kanadyjskie, zamykając ostatecznie pierścień okrążenia wokół kotła. Do końca dnia wciąż pozostające w nim oddziały niemieckie skapitulowały. Bitwa była jednym z kluczowych i ostatnich epizodów kampanii w Normandii.
18 sierpnia o godz. 2 nad ranem z zadaniem zdobycia Chambois wyruszyło zgrupowanie ppłk. dypl. Stanisława Koszutskiego (2 Pułk Pancerny i 8 Batalion Strzelców), ale w mrokach nocy zgubiło drogę i straciło kontakt radiowy z dywizją. W rezultacie gen. Maczek musiał zrewidować plany operacyjne. Podzielił resztę swych sił na dwa zgrupowania. Pierwsze pod dowództwem mjr. Władysława Zgorzelskiego (24 Pułk Ułanów, 10 Pułk Dragonów, dywizjon przeciwpancerny 1 Pułku Artylerii Przeciwpancernej) miało przejąć zadanie Koszutskiego i współdziałając z 10 Pułkiem Strzelców Konnych zdobyć Chambois. Drugie pod dowództwem mjr. Aleksandra Stefanowicza (1 Pułk Pancerny wzmocniony dwiema kompaniami Batalionu Strzelców Podhalańskich i dywizjonem przeciwpancernym) miało osłaniać od wschodu grupę Zgorzelskiego i zająć masyw dwóch wzgórz 262 w okolicach wsi Mont Ormel[16]. Gen. Maczek studiując mapę operacyjną uznał, że opanowanie i utrzymanie właśnie tych wzgórz, dominujących nad drogami wylotowymi z kotła, będzie miało kluczowe znaczenie dla całej bitwy pod Falaise. W rozmowie z szefem sztabu 10 Brygady Pancernej mjr. dypl. Marianem Czarneckim nazwał te wzniesienia "Maczugą" (ze względu na charakterystyczny układ warstwic na mapie). Określenie to stało się na tyle popularne, że wkrótce zastąpiło w meldunkach, rozkazach i późniejszych publikacjach nazwę "wzgórze 262".
Wiele tam się przelało polskiej krwi .
