Masywna betonowa powłoka ochronna reaktora jądrowego nr 4 w elektrowni jądrowej w Czarnobylu, zbudowana po katastrofie w 1986 w celu zabezpieczenia atmosfery przed promieniowaniem jonizującym.
Sarkofag leży na 200 tonach radioaktywnego korium, 30 tonach pyłu i 16 tonach uranu i plutonu.
siła promieniowania wewnątrz konstrukcji wynosi 10 000 rentgenów na godzinę (normalne promieniowanie naturalne w miastach wynosi 20–50 mikrorentgenów na godzinę). Podczas budowy sarkofagu zużyto ponad 400 000 m³ betonu i 7300 ton metalowych elementów.
Nowy sarkofag zbudowano w formie stalowej kopuły o trzech ścianach - wygląda zatem jak olbrzymi, przekrojony walec. Jest to największa i najwyższa na świecie budowla o takim kształcie. Trwałość konstrukcji szacuje się na ok. 100 lat.