zamek w Wiśniczu

Jako votum za zwycięstwo pod Chocimiem (1621) ufundował Stanisław Lubomirski w Wiśniczu Kościół i klasztor Karmelitów Bosych, którego fortyfikacje wraz z zamkiem stanowiły potężny, uzupełniający się kompleks obronny.Fortyfikacje te jednak nie zostały wykorzystane i w 1655 r.zamek poddano Szwedom którzy go ograbili i zdewastowali. Od tego czasu kwitnący przedtem ośrodek zycia politycznego i kulturalnego oraz bogata siedziba rodowa Lubomirskich nie odzyskała już dawnego znaczenia. Zamek dwukrotnie przebudowany żle zarządzanuy i niszczony pożarami zmieniał kilkukrotnie właścicieli, którym brakowało środków na utrzymanie rozległej rezdencji.Po ostatnim pożarze w 1831 roku zamek został opuszczony i popadał w ruinę.W 1901 roku Zjednoczenie Rodowe Lubomirskich odkupiło zamek od Maurcego Straszewskiego. Rozpoczęty wówczas remont przerwała 1939 roku wojna. Staraniem władz konserwatorkich prace renowacyjne w jednym z najświetniejszym z polskich zamków, w Wiśniczu prowadzone były z pzrerwami od 1949 roku. Stan prawny obiektu jest nieuregulowany. Obecnie administruje nim Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego-Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu.