Cytadela Aleksandrowska, stanowiła umocnienie bastionowe miasta, składające się z trzech mniejszych bastionów, dwóch półbastionów z otaczającą je suchą fosą. Dnem fosy, poprowadzono Mur Carnota, który do dziś poza niewielkimi fragmentami zachowany jest w dość dobrym stanie. W 1835 roku, na prawym brzegu Wisły wzniesiono tak zwany Fort Śliwickiego, pełniący funkcję obronną przedmościa. Przy pracach zatrudniono siłę roboczą sprowadzaną z Rosji, zarówno złożoną z żołnierzy, jak też i z chłopów. Na budowie pracowało do 2000 robotników dziennie. Na potrzeby fortyfikacji wyburzono 76 warszawskich domów, zajęto przy tym ponad 64 tysiące prywatnych posesji oraz wysiedlono około 15 tysięcy okolicznych mieszkańców Warszawy. W dniu 4 maja 1834 roku, w okresie uzyskania pełnoletności przez carewicza Aleksandra, syna cara Mikołaja, dokonano uroczystego otwarcia twierdzy. Prace modernizacyjne zaś, zakończono na przełomie lipca i sierpnia w roku 1874.

Całkowity koszt budowy wyniósł 11 milionów rubli, ( a była to wartość 8,5 tony czystego złota ), pożyczonych bezzwrotnie z kasy miejskiej Warszawy i Banku Polskiego. Ten drenaż finansowy, pogorszył sytuację ekonomiczną Królestwa Polskiego i był jeszcze jedną karą dla Polaków za powstanie listopadowe, które wybuchło w dniu 29 listopada 1830 roku. W czasie pokoju, stacjonowało w cytadeli 5000 żołnierzy, ale w czasie powstania styczniowego mającego miejsce w 1863 roku, garnizon wojsk rosyjskich wzrósł aż do 16 000 osób. Wokół cytadeli wybudowano 104 kazamaty więzienne, mogące pomieścić do 2940 ludzi.

https://www.poland.us/strona,13,2435,0.html