Telefony - wiersz

Telefony

Dzwonię i dzwonię, lecz nikt nie odbiera,
a mnie już trafia jasna cholera.
Czy coś się stało Tobie Kochanie?
A może mam teraz rogi doprawiane?
Czemu moje telefony ignorujesz?
Czym się w tym czasie zajmujesz?
Może dzwonka nie słyszysz? Choć w to nie wierzę.
A może jesteś w wannie i prysznic bierzesz?
Może telefon w domu zostawiłaś
i znowu ze mnie zadrwiłaś?
A może ja numer pomyliłem
i nie potrzebnie na Ciebie się wkurzyłem?
Na sms-y też nie odpowiadasz
i trochę podejrzana to sprawa.
Na domowy jeszcze zadzwonić spróbuję,
choć wiem że powiesz - Czemu mnie kontrolujesz?
Takie teraz czasy nastały,
że na własne życzenie się wkurzamy,
bo komórki sobie kupujemy
i życie zamiast ułatwiać to komplikujemy.
Są domysły i podejrzenia,
są kontrole i niedomówienia.
Kończę pisać, bo sms-a dostałem.
Od niej? - Nie!!! Podobno BMW mało co nie wygrałem!

Rawa Mazowiecka 17.08.2010

dodane na fotoforum:

• urodzeni 1963
• Toja
• Garnkowicze
• Moja osoba
• Słowo i obraz
• Obraz i słowo
• Wiersze
• Moje rymy
• Telefon
• Portret
• Twarze
• Wiersze rawiaka