28 lat temu

28 lat temu z 12 na 13 grudnia miałem służbę na nastawni dysponującej w Kołobrzegu. Od północy stacje radiowe nadawały muzykę poważną, nie było żadnych wiadomości. Łączność telefoniczna kolejowa działała, ale nikt nie wiedział co się dzieje.
O godzinie 5-tej po raz pierwszy usłyszeliśmy przemówienie Jaruzelskiego, ale i tak nie wiedzieliśmy, co to jest ten "stan wojenny". Zawiadowca był już na stacji ok. godz. 6-tej, ale i on nie potrafił wytłumaczyć nam w czym rzecz. O 8-ej wyszliśmy do domu razem z kolegą Krzyśkiem, na ulicach w mieście były dziesiątki ludzi, mimo zimna, śniegu i niedzieli. W oczach mieli przerażenie, niepewność i ..... ździwienie, tak ździwienie, że jest jakaś wojna, tylko kto jest wrogiem dla tych uzbrojonych żołnierzy na ulicy - przecież nie MY !!!!!!!!!
Pamiętam przerażenie w oczach mojej matki, gdy ją obudziłem po powrocie do domu i chaos z jakim matka wynosiła dokumenty Solidarności do piwnicy, co było i tak bez sensu (matka była członkiem zarządu Kołobrzeskiej Solidarności).
Ok. 10-tej wyszedłem na miasto z kolegą i wtedy po raz pierwszy zostałem zatrzymany przez ZOMO, a powodem zatrzymania był znaczek SPLIDARNOŚĆ przypięty do kurtki. Tylko to, że pracowałem na kolei uratowało mnie przed dłuższą odsiadką - puścili mnie po dwóch godzinach.
To były złe dni.
Nie pozwólmy o nich zapomnieć.