12 lutego

NIE BĄDŹ NIGDY SUROWY

Bądź łagodny! Wiesz, jacy mali, biedni i samotni są ludzie, jacy delikatni i wrażliwi. Wiesz, że płyną łzy i nikt nie potrafi dodać otuchy. Wiesz, że nie ma większego smutku niż w sercu, które czuje się nie rozumiane. Wiesz, że życie jest dla niektórych ludzi męką nie do zniesienia. Bądź łagodny!
Uczyń wszystko, co w twojej mocy, by zrozumieć ludzi, by im pomóc. Wczuj się w ich cierpienie, w ich osamotnienie. Zejdź z wyżyn samozadowolenia, zejdź na dół do ludzi, którzy są sami, którzy cierpią, do ludzi pozbawionych ochrony, bezpieczeństwa. Nie bądź nigdy surowy, zwłaszcza wydając sądy.
Bądź łagodny! Spróbuj zauważyć w ich być może bezsensownych dążeniach niewyobrażalną tęsknotę za szczęściem. Wtedy sam staniesz się szczęśliwy. Wtedy w twojej własnej samotności i słabości pojawią się cudowne chwile, które wyrwą cię z jednostajnej szarzyzny życia.
Miej miękkie serce, które jest w stanie współczuć, ale także wielkie, pojemne serce , dzięki któremu weźmiesz wszystkich ludzi w ramiona. Bądź łagodny! W łagodności kryje się nieskończona pociecha dla wszystkich ludzi, którzy cierpią wskutek chłodu naszego nieczułego, bezdusznego współistnienia.