PRAWO DO ŻYCIA
Prawo człowieka, które jest na pierwszym miejscu i którego nie wolno w żadnym wypadku naruszać, to prawo dożycia. Każdy osobno i wszyscy razem ponosimy za nie pełna odpowiedzialność. Zanim podejmie się rozmowę o aborcji, prawo to musi być bezwzględnie pewne. „Prawo do aborcji” jest strasznym hasłem. Protestuje się przeciw wojnie i przemocy, legalizując przemoc w łonie matki. Cóż za obłuda!
Przy całym szacunku dla sytuacji naprawdę dramatycznych, wymagających wiele zrozumienia i wymiernej pomocy, pytam się, dlaczego panuje zaklęte milczenie na temat tego, co spowodowało sytuację konfliktową. Czyż nie da się mówić rozsądnie o odpowiedzialności człowieka za jego związki seksualne? A może nie można tego wymagać od delikatnych egoistów? Mężczyźni ponoszą tu często większą winę niż kobiety. Kto pozuje na dżentelmena, jest w rzeczywistości barbarzyńcą, jeśli traktuje i wykorzystuje kobiety dla zaspokojenia swoich żądz.
We wszystkim, co jest związane z problemem aborcji, najbardziej brakuje mi słów „miłość” lub „troska”: troskliwa miłość do wszystkiego, co małe i bezbronne. Jeśli załamią się wszystkie tamy chroniące przed potężną siłą egoizmu, jeśli człowiek nie będzie już bezpieczny w łonie matki, gdzie w ogóle będzie jeszcze bezpieczny na tym świecie.
18 maja