ODSŁONA 3
Piwonie kwitną, białe i różowe,
A w środku każdej, jak w pachnącym dzbanie,
Gromady żuczków prowadzą rozmowę,
Bo kwiat jest dany żuczkom na mieszkanie.
Matka nad klombem z piwoniami staje,
Sięga po jedną i płatki rozchyla,
I długo patrzy w piwoniowe kraje,
Dla których rokiem bywa jedna chwila.
Potem kwiat puszcza i, co sama myśli,
Głośno i dzieciom, i sobie powtarza.
A wiatr kołysze zielonymi liśćmi
I cętki światła biegają po twarzach
dodane na fotoforum:
akant29 2010-06-17
Śliczne zdjęcie! I teraz wiem kto mieszka w tym kwiecie.
Pięknego wieczorku...serdecznie pozdrawiam:)
dejavuu 2010-06-17
Piękne serduszko peonii;) Śliczny tekst pod fotką;)
Tak poetycko;) Pozdrawiam serdecznie;)
hanys1 2010-06-17
Wierszyk piękny i prawdziwy