(0)
- Pałac Czapskich. W pierwszej połowie XVII wieku stał na tym miejscu drewniany dwór Aleksandra Ludwika Radziwiłła, marszałka wielkiego litewskiego. Po śmierci właściciela, w 1654 roku, posiadłość odziedziczył jego syn Michał Kazimierz, podkanclerz i hetman polny litewski. W 1681 roku majątek wykupił Michał Radziejowski, biskup warmiński, od 1686 roku kardynał, a od 1687 roku arcybiskup gnieźnieński. Prawdopodobnie budowę murowanej siedziby zlecił Radziejowski Tylmanowi z Gameren. Pałac stanął przed 1705 rokiem.
Spadkobiercą arcybiskupa był Michał Prażmowski, który sprzedał pałac Adamowi Sieniawskiemu w 1712 roku. Hetman wielki koronny przebudował siedzibę w latach 1717-1721. Prace zlecił trzem wybitnym architektom: Augustynowi Locci, Karolowi Bayowi i Kacprowi Bażance. Pałac uzyskał ryzality pośrodku elewacji frontowej i ogrodowej oraz narożne pawilony. Kolejnymi właścicielami pałacu byli Czartoryscy, którzy w 1732 roku sprzedali go bankierowi Piotrowi de Riacour. W 1736 roku siedziba stała się własnością Jana Ansgarego Czapskiego, wojewody chełmińskiego, później podskarbiego wielkiego koronnego. W latach 1743-1744 przy dekoracjach pałacu pracowali włoscy rzeźbiarze Antonio Caspar i Samuele Contessa.
Kolejna faza prac przypadła na lata 1752-1765, wtedy też pałac otrzymał późnobarokowy wystrój, który zachował się do dziś. Około 1790 roku od strony Krakowskiego Przedmieścia wzniesiono dwie klasycystyczne trzypiętrowe oficyny wg projektu Jana Chrystiana Kamsetzera. Miały one charakter kamienic czynszowych.
Po śmierci kolejnego właściciela Stanisława Małachowskiego, pałac w 1808 roku stał się własnością księżniczki Marii Urszuli Radziwiłłówny, żony generała Wincentego Krasińskiego. W 1826 roku mieszkanie w lewej oficynie od strony Krakowskiego Przedmieścia wynajęła rodzina Chopinów (salon ich mieszkania udostępniony jest zwiedzającym).
W latach 1851-1852 Henryk Marconi rozbudował pawilony frontowe pałacu, nadał im późnobarokowy charakter.
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych XIX wieku przebito ulicę Berga (dziś Traugutta), dlatego też w 1867 roku nadbudowano od tej strony korpus główny pałacu zrównując go z narożnymi pawilonami. Około 1890 roku oficyny pałacowe przebudował Julian Antkiewicz, natomiast wnętrza pałacu opracowali Jan Heurich starszy i Stefan Szyller.
Od 1909 roku do 1945 właścicielem pałacu był hrabia Raczyński.
Po wojnie zrujnowany pałac przekazano Akademii Sztuk Pięknych, której służy do dziś. Odbudowę przeprowadzono wg projektu Stefana Brukalskiego, który pragnął przywrócić pałacowi wygląd zewnętrzny z połowy XVIII wieku.
dodane na fotoforum:
