(1)
W czasach historycznych, aż po drugą połowę wieku XVIII, nurt Wisły dochodził do samego podnóża skarpy, na której stał warszawski gród i zamek. „Obronność” nadrzecznego położenia była jednocześnie zagrożeniem dla budynków zamkowych (podmywanie brzegu), a rozwój miasta i coraz wyższa ranga rezydencji potrzebowały dodatkowej przestrzeni. Brzeg rzeki starano się więc odsunąć na wschód, budując ostrogi i tworząc sztuczne nasypy – dzisiejsze Podzamcze i Wybrzeże Gdańskie. W proces ten wpisuje się szereg mniej znanych zamkowych obiektów, wzniesionych u podnóża skarpy od XVI w. Największym z nich, szczęśliwie ocalałym do dziś, są Arkady Kubickiego powstałe w latach 1818-1827.
dodane na fotoforum:
