(0)
Upamiętnia warszawskiego rzemieślnika - szewca, który poprowadził mieszkańców Starego Miasta do szturmu na Ambasadę Rosyjską przy Podwalu.
Pomnik projektu Stanisława Jackowskiego, odsłonięty w 1936 roku. Początkowo znajdował się na placu Krasińskich, w czasie II Wojny Światowej hitlerowcy przenieśli go do Muzeum Narodowego. Po wojnie początkowo stał przed Muzeum, a następnie znów został przeniesiony na Plac Krasińskich. Od 1955 roku stoi na ul Podwale przy wejściu na ul Piekarską.
Jan Kiliński (ur. 1760 w Trzemesznie w Wielkopolsce, zm. 28 stycznia 1819 w Warszawie) – jeden z pułkowników powstania kościuszkowskiego, uczestnik spisków powstańczych, należał do Rady Warszawy od roku 1791. Z zawodu był szewcem.
Do Warszawy przybył w roku 1780, w 1788 roku uzyskał tytuł mistrza szewskiego. Był członkiem Związku Rewolucyjnego. W dniach 17 (Wielki Czwartek) i 18 kwietnia 1794, w czasie insurekcji warszawskiej stanął na czele ludu. Po dwóch dniach walk z silnym garnizonem rosyjskim, dowodzonym przez Osipa Igelströma, oswobodzono stolicę. 19 kwietnia insurekcja przyłączyła się do powstania kościuszkowskiego i uznała Kościuszkę za Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej. Władzę przejęła Rada Zastępcza Tymczasowa, w skład której wszedł także Kiliński. 28 czerwca 1794 roku Kiliński wysłał oddziały z Warszawy na front. 2 lipca 1794 został mianowany przez Kościuszkę pułkownikiem.
Pod koniec powstania został pojmany przez Prusaków i wydany Rosjanom.
Po wyjściu z więzienia w Twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu w 1796, zamieszkał w Wilnie, gdzie brał udział w konspiracji za co został ponownie pojmany przez Rosjan i wywieziony w głąb Rosji. Po powrocie z niewoli nie angażował się w życie publiczne. Pisał pamiętniki (wyd. pośmiertnie w 2 tomach – 1830 i 1899). Został pochowany pod kościołem na warszawskich Powązkach, lecz jego mogiła została zniszczona w czasie przebudowy kościoła.
dodane na fotoforum:
