Wraz z końcem XIX liczba ludności Warszawy zaczęła gwałtowanie wzrastać, a co za tym idzie, warszawskie cmentarze były przepełnione. Z inicjatywy Sokratesa Starynkiewicza w 1883 zakupiono 65 hektarów gruntu na Bródnie, a 20 listopada 1884 arcybiskup warszawski Wincenty Teofil Popiel dokonał poświęcenia nowej nekropolii.
Mieszkańcom lewej strony Warszawy cmentarz udostępniono 13 stycznia 1885. Chowano głównie osoby biedne, z przytułków, na koszt miasta. Całkowite otwarcie cmentarza dla wszystkich nastąpiło 14 czerwca 1887. Opłaty pobierane za pochówek były dość niskie i konkurencyjne z innymi cmentarzami, więc Cmentarz Bródnowski otrzymał status cmentarza dla ubogich, podczas gdy Stare Powązki były uważane za cmentarz dla zamożnych i elity. W 1892 w związku z epidemią cholery wyznaczono specjalną kwaterę dla „zapowietrzonych”. W tym czasie nekropolia kilkakrotnie zwiększała swój teren, ostatnio w 1934 r., wówczas plac powiększono do 114 hektarów. W 1924 wzniesiono pierwsze okazałe ogrodzenie cmentarza od południowego zachodu, rok później – północnego zachodu, a w 1926 – od południa. W 1927 powstało pełne ogrodzenie nekropolii, liczące 5 km. Obecnie znajduje się w nim osiem bram prowadzących na cmentarz.
dodane na fotoforum:
szalon 2013-11-01
[*]
trawka 2013-11-01
Fajne są takie stare cmentarza, u mnie w pobliżu chyba nie ma takiego, ale mam zamiar na jeden tutaj nasz podjechać, jeszcze na nim nie byłam, wygląda na najstarszy w Swarzędzu
nemo50 2013-11-01
Dobry opis :) .