Teren cmentarza przykościelnego otoczono murowanym ogrodzeniem z wieńcem kaplic wykonanych w terakocie, upamiętniających stacje Drogi Krzyżowej – według pomysłu zapożyczonego przez Marconiego z jednego z kościołów w Messynie. Rozbudowę zakończono i kościół poświęcono w roku 1870.
Podczas I wojny światowej kościół i otoczenie zostały zdewastowane. W roku 1916 wojska pruskie zdjęły pokrycie świątyni – zdarta została pięknie tłoczona blacha miedziana. Kopuła kościoła stanowiła dla wojsk rosyjskich i pruskich doskonałe obserwatorium całej doliny Wisły. Kościół narażony był na ostrzały – szczególnie od strony ursynowskiej skarpy.
Druga wojna światowa przyniosła nowe zniszczenia – we wrześniu 1939 roku w kościół uderzyło kilka pocisków armatnich. Kościół znów splądrowano, a otoczenie zdewastowano (zdobycz króla Jana III, zabytkowy „namiot Wezyra” spłonął). Proboszcz wilanowski – Ksiądz dr Jan Krawczyk został uwięziony przez Niemców a następnie rozstrzelany w Palmirach (2–4 kwietnia 1940 r.).
dodane na fotoforum:
fluidek 2009-09-29
bardzo ciekawie opisane...ladna fotka