Klasztor Dominikanów w Prenzlau z pięknym ołtarzem z 1609 ro...

Wraz z utworzeniem klasztoru dominikanów w roku 1275, obok już istniejących klasztorów franciszkanów (powst. ok. 1235 r.) i klasztoru sióstr magdalenek (powst. przed 1250 r.), powstało kolejne centrum duchowne, które odegrało znaczącą rolę dla rozwoju i rozkwitu średniowiecznego miasta.

Zespół budynków klasztornych składa się z kościoła klasztornego i z pierwotnie jednopiętrowej klauzury (pomieszczenie przeznaczone wyłącznie dla zakonników).
Najstarszą częścią klasztoru jest wschodnie skrzydło. Jego budowa rozpoczeła się w roku 1275, tak jak i budowa kościoła klasztornego. Po zbudowaniu południowego i zachodniego skrzydła w połowie XIV wieku zasklepiono cały krużganek, przez co objekt przybrał gotycki charakter.

W czasach reformacji 1543-1544 doszło do sekularyzacji klasztoru (odłączenia go od kościoła) i przekazania go w ręce miasta Prenzlau. Miasto używało klauzury odtąd do różnorodnych celów, np. jako domu dla ubogich, hospicjum, więzienia, szpitala miejskiego, internatu i jako domu dla starców. Te różne formy użytkowania budynku doprowadziły do licznych budowlanych zmian. Np., położona na pierwszym piętrze mansarda pochodzi z początku XIX wieku.

Dawny kościół klasztorny został po sekularyzacji od parafii starego kościoła św. Mikołaja, przekształcony na ewangelicki kościół parafialny. Dzisiaj jest on siedzibą superintendatury.

Dzięki nieprzerwalnie trwającemu użytkowaniu klasztoru i fakcie, że nie padł on ofiarą zniszczeń miasta Prenzlau, które przeszły przez nie w ostatnich dniach kwietnia 1945 roku, cały kompleks klasztorny do dzisiaj się zachował. Od 1945 do 1989 roku klauzura była używana w dużej części jako ośrodek zdrowia miasta Prenzlau.

Dzięki współpracy z wojewódźkim urzędem ochrony zabytków (Landesamt für Denkmalpflege) w roku 1990 zabezpieczono objekt, umożliwiając tym samym zachowanie substancji klasztornej budowli. Dzisiaj ówczesny klasztor dominikanów zaliczany jest do najlepiej zachowanych kompleksów klasztornych z XIII/XIV w. w północnych Niemczech. Szczególne wrażenie robią oryginalne struktury pomieszczeń z typowymi gotyckimi elementami dekoracyjnymi jak np. sklepieniami krzyżowo-rzebrowymi, zapornikami z licznymi motywami, maswerkiem i bogato ozdobionymi kapitelami i podestami kolumn jak i późnogotyckimi malowidłami ściennymi w dawnym refektorium dla gości. Dzisiaj klasztor mieści w swoich murach muzeum kulturowo-historyczne, historyczne archiwum miejskie i bibliotekę miejską. Obok tego znajdują się tutaj pomieszczenia przeznaczone do różnego rodzaju imprez kulturalnych.