Spacer wśród naszych wzgórz

Idziemy tak powoli w jesienny krajobraz.

Pod nogi nam się ścieli liść w barwach jesieni.

Ty obok kroczysz ,uśmiechasz się.

Od szczytów wzgórz ciągnie chłodny wiatr.

Pytasz się cicho

- czy widzisz to co ja?

te cudne kobierce

zaczarowany cudny świat.

Tak widzę to wszystko.

Spisuję w pamięci każdy cudu tego skrawek.

Potem ubiorę w słowa.

Opowiem jak bardzo Cię kocham .

I nasz jesienny spacer.