i znów łeb pęka.....

Szedł ulicą, jego nogi kłebiły się w kilku miejscach na raz nie umijąc obrać jednego kierunku...obroty spadły prawie do zera....szkoda człowieka, nawet w takim stanie. Zobaczyłam jego twarz, kiedy to ostatkiem sił złapał sie jakiejs winorosli z płotu by się podciagnąc, by w ten jeden chociaż dzień nie spotkać ziemi....zawisł....biedny, brak słów i nie moc....jego życie o 7:39 wiruje jak na karuzeli.