w listopadzie...

w gamie piękna

jak wśród jesieni Vivaldiego
czas barwą dźwięków żyć zaczyna
kluczem żurawi ranek westchnął
dymionym złotem lśni w buczynach
cisza wsłuchuje się w alejki
zasypia w szumach i szelestach
na pięciolinii wiersz jesienny
o złotej polskiej w gamie piękna
stary winobluszcz drży szkarłatem
cienką pozłotę gubią brzozy
resztki konfetti rudo-rdzawej
szary balejarz słoty płoszy
suche alejki grają marsza
poszumem liści pod stopami
czasami nuty kropla zrasza
listopad szronem brązy krasi
w tym roku jesień dłużej piękna
nagradza ciepłem każdy kamień
i ja tej słotnej w sercu nie mam
dla ciebie jabłko lśni rumiane

-Józefa Michalska

https://fs5.directupload.net/images/161028/2wkag4lw.jpg