(8)
*** We wrześniu ***
wszystko się stanie
w swoim czasie
nawet to że spruje się lato
nicią srebrną snując się polem
słoneczników (polem tysiąca słońc)
nie śpiesz się
nie zwijaj nici zbyt prędko
wszystko posypie się złotem za wcześnie
opadną jarzębin paciorki i ściągniesz nostalgię
jesienną dzwoniącą w parapet kroplą kryształu
a wrzesień...
wrzesień musi zdążyć
wybrzmieć cykadą
rozlać się jeziorami wrzosów
by ruszyć w dal zamglono-złotą musi dojrzeć
niczym śliwa zanim spłonie w winobluszczach
klonach i uleci wraz z zapachem rozkładu
Zofia Szydzik
hania44 2020-09-01
O, już wrzosy! :) Piękne są ale szkoda, że przyszedł już na nie czas...wolę czas na tulipany lub róże! :) Trzeba będzie teraz polubić czas na wrzosy! :)
siabat4 2020-09-06
Wrzosy
Mgły nad wrzosowiskiem
roztoczyły swój czar
liliowym welonem
okryły marzenia
Pocałowałam drobne płatki
zapachniałam cichym wrzosem
fioletową smugą otoczyłam
duszę
Z bukietem wrzosów
pójdę tam gdzie tętni
życie
gdzie lato budzi zmysły
i świeżość poranka
zmywa resztki snu
gdzie nie gaśnie miłość
i kwitną kwiaty
Zanurzę dłonie w chłodnej
rosie
ustroję suknię wrzosowym
kwieciem
zniknę senną zjawą
w różowej mgle
Ewa Korczyńska
