patrzysz na coś takiego i myślisz, że bardzo możliwe,

że to pierwsze domy osadników z końca dziewiętnastego/początku dwudziestego stulecia. i trochę żal, że w takim stanie. przypomniał mi się fragment wiersza Jesienina

Życie... ból... szczęście - mija wszystko...
Śmieszny fatalizm doczesności.
Ogród, jak nieme cmentarzysko,
Usiały brzóz odarte kości.

I my zamrzemy, przeszumimy
Na podobieństwo drzew ogrodu.
Próżno więc pragnąć pośród zimy
Kwiatów, co giną z przyjściem chłodu.

dodane na fotoforum:

• Dziki zachód
• usa-utah