Zegar cierpliwie odmierza minuty
A ja wciąż dociec się staram
Kiedy nadejdzie kres mej pokuty
I za co ta straszna kara?

Jak liście z drzewa, tak z kalendarza
Spadają kartki zerwane...
A ja zadaję sobie pytanie:
Czy kiedyś ze mną zostaniesz?

Już diabłu chciałem zaprzedać duszę,
Lecz nie ma czarta ni Boga...
Za jakie winy tak cierpieć muszę?
I za co kara tak sroga?

Kocham Cię! Kocham odkąd pamiętam!
Od kiedy stąpam po ziemi!
Tyś mi ze wszystkich najbardziej święta
I nic już tego nie zmieni!

Czy już się zbliża Victoria nasza?
Czy szczęście czeka za rogiem?
Kogo mam błagać? Kogo przepraszać?
Z diabłem rozmawiać, czy z Bogiem?