Panteon w Rzymie

Najwspanialsza i najsłynniejsza świątynia spośród świątyń poświęconych bogom panteonu rzymskiego na terenie dawnego Cesarstwa Rzymskiego. Ważna jest nie tylko z uwagi na ogrom i śmiałość konstrukcji, lecz także dlatego, że jest to jedyna wielka budowla starorzymska, jaka dotrwała do naszych czasów w całości (nie licząc przeróbek wnętrza w latach 1632 i 1747 oraz w 1883 roku zewnątrz). Świątynia poświęcona była siedmiu głównym bóstwom, zarazem ciałom niebieskim. Główną wnękę naprzeciw wejścia zajmował posąg Jowisza (Jupitera), w pozostałych mieścili się: Apollo (Słońce), Diana (Księżyc), Wenus, Merkury, Mars i Saturn. Wewnątrz znajdował się także ceremonialny ołtarz, gdzie zwierzęta były poświęcane i palone. Dym wydobywał się przez otwór w wierzchołku kopuły, zwany \\\\\\\"wszystko widzące oko niebios\\\\\\\". Przed wejściem do świątyni znajduje się trójrzędowy portyk 16 kolumn w porządku korynckim, z czego 8 kolumn (z szarego granitu) ustawionych jest w pierwszym rzędzie, pozostałe (z czerwonego granitu) w dwóch rzędach po cztery kolumny. Kolumny mają wysokość 12,5 metra, średnicę 1,5 metra i każda waży około 60 ton. Wieńczy go tympanon, pod którym, na belkowaniu widnieje inskrypcja: M AGRIPPA L F COS TERTIVM FECIT/M(arcus) Agrippa L(ucii)F(ilius) CO(n)S(ul) TERTIVM FECIT, którą można przetłumaczyć jako \\\"Wzniesiony przez Marka Agryppę, syna Lucjusza, kiedy był po raz trzeci konsulem\\\". Wysokość portyku wraz z tympanonem wynosi 25,0 m. Cyt.Wikipedia oraz <Historia zabytków>.