Kalina czerwona

(zdjęcia ze spaceru)
Kalina koralowa (łac. Viburnum opulus) rośnie w Ameryce Północnej, na Syberii i w Europie. W Polsce w stanie naturalnym występuje w lasach i zaroślach nad brzegami wód. Jednak z tych miejsc można zbierać surowce z kaliny tylko po uzyskaniu odpowiedniego zezwolenia, gdyż – zgodnie z rozporządzeniem ministra środowiska - jest pod częściową ochroną. Bez przeszkód można owoce kaliny pozyskiwać z krzewów rosnących w parkach i ogrodach, gdzie jest sadzona jako roślina ozdobna. W medycynie naturalnej wykorzystuje się korę z młodych gałązek kaliny koralowej (Cortex Viburni opuli), którą zbiera się w kwietniu i suszy w warunkach naturalnych lub w suszarniach w maksymalnej temperaturze 40 st. C. Wiosną zbiera się także kwiaty kaliny koralowej (Flos Viburni opuli). Z kolei we wrześniu na krzewach kaliny pojawiają się piękne, szkarłatne owoce (Fructus Viburni opuli) – kolejny surowiec lecznicy. Owoce kaliny koralowej suszy się w suszarniach w maksymalnej temperaturze 40 st. C.Kalina zakwita w maju i czerwcu, a czerwone owoce zaczynają dojrzewać we wrześniu. Długość pojedynczego owocu nie przekracza 1 cm, w środku każdy zawiera jedna pestkę. Owoce są lekko trujące, spożyte w dużych ilościach wywołują dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego: biegunkę, wymioty i mdłości. Słodko-gorzki, cierpki smak skutecznie zniechęca jednak do ich spożycia. Utrzymują się na krzewach długo, często aż do wiosny. Po przemarznięciu są chętniej zjadane przez ptaki śpiewające - tracą wtedy gorzki posmak. (z netu)