(0)
Zimowit należy do liliowatych i jest byliną tworzącą bulwy. Ze względu na wygląd jest często mylony z krokusami. Liście i kwiaty wyrastają ze spłaszczonej części bulwy, przy czym kwiaty ukazują się jesienią, jak sama nazwa wskazuje na powitanie zimy, a liście wiosną. Z powstaniem, Colchicum wiąże się legenda, która głosi, że powstały z wylanych kropel magicznego napoju mitycznej Medei, gdzieś u podnóży Kaukazu, w krainie o nazwie Kolchida, od której pochodzi łacińska nazwa ziemowita. Wśród ziemowitów możemy wyróżnić: • Zimowit powabny (okazały)- Colchicum speciosum. Pochodzi on z Kaukazu, jego kwiaty są duże, wysokość 25 cm a średnicy 15 cm. Z jednej bulwy pojawia się od 5-10 kwiatów, które wyrastają sukcesywne. Możemy u nich zaobserwować, że okwiat nie jest zróżnicowany na kielich i koronę. Od dołu tworzą podłużną rurkę, która zakończona jest sześcioma, odwrotnie lancetowatymi szerokimi listkami okwiatu, barwy fioletoworóżowej z żółtymi plamami u wylotu rurki. Natomiast liście są eliptyczne, długości 30 cm i szerokość 10 cm, ukazujące się wiosną. • Zimowit jesienny- Colchicum autumnale, rośnie dziko w Afryce Północnej, Europie również w Polsce w podgórskich okolicach, będący gatunkiem chronionym. Podobny jest do zimowita powabnego, jednak ma mniejsze kwiaty (wysokość 15 cm- średnica 8-10 cm) i wytwarza ich mniejsze ilości (1-4 kwiaty z jednej bulwy). Potrzebuje on najwięcej wilgoci ze wszystkich, ziemowitów, dlatego też gleba nie powinna całkiem wysychać również latem. W warunkach ogrodowych rośnie słabo i jest mniej efektowny. Obecnie w sprzedaży można napotkać dość spory asortyment tych kwiatów, które kuszą zarówno barwami: różne odcienie różu („Gigantteum”,”Atrorubens”) jak i bieli(np. Albiflorum”) jak i dostępnością form o pełnych kwiatach np. odmiana „Waterlily”. • Zimowit bizantyjski (Colchicum byzantinum), występuje w Azji mniejszej i Grecji. Osiąga on wysokość 15-20 cm i jest najbardziej niewymagającym ziemowitem tolerującym stanowiska suche, kwitnący we wrześniu. • Zimowit mieszańcowy w przeciwieństwie do pozostałych nie rozsiewa się, nie jest długowieczny, ale mimo tych wad może się pochwalić mocno gęstymi i pełnymi kwiatami
Uprawa
Zimowity lubią glebę zwięzłą, próchniczą, zasobną w składniki pokarmowe, niezbyt wilgotną. Stanowiska słoneczne do półcienistego. Gleby zbyt lekkie można użyźnić przefermentowanym obornikiem. Wysadzone na miejsce stałe mogą tam przebywać kilka lat, wówczas się bardzo rozrastają tworząc kwiatowy dywan. Fakt, że bulwy zimowita, aby zakwitły nie wymagają ziemi, sprawia, że są one hodowane również w warunkach domowych. Wystarczy bulwy umieścić w naczyniu, przysypać np. żwirem czy piaskiem a po kilkunastu dniach uraczą nas swym kwitnieniem. Gdy kwiaty zwiędną, przesadzamy do gruntu. Jesienią następnego roku można ponownie wykopać i znowu cieszyć się jego kwitnieniem. Rozmnaża się je z bulw przybyszowych. Uzyskujemy je, co kilka lat wykopując na przełomie lipca i sierpnia Uzyskane bulwy sortujemy a następnie, jak najszybciej wysadzamy do gruntu (VIII-IX) w odległości 20 x 15 cm na głębokość 10-20 cm w zależności od wielkości bulw. Ziemowity można rozmnażać również z nasion, które zbieramy w czerwcu, lipcu z nasienników umieszczonych między liśćmi. Bulwy możemy magazynować do 20 dni w chłodnym i przewiewnym pomieszczeniu.
Zastosowanie
Na rabaty, do ogródków skalnych, pomiędzy luźne nasadzenia z krzewów ozdobnych, na niskie trawniki.
Okres kwitnienia
W zależności od gatunku od końca sierpnia do października.
Zimowanie
Mrozoodporne.
Uwagi
Zimowity to rośliny trujące zarówno dla ludzi jak i dla zwierząt, dlatego trzeba je hodować w takim miejscu, w którym nie będą dostępne dla dzieci i zwierząt.
https://www.youtube.com/watch?v=DTO0OcoYs2g
dodane na fotoforum:
