Opowiedz coś więcej, proszę. Choćby na temat lustra... Pawiego pióra, czy też dziecka bawiącego się w kałuży. Przecież to nie należy do wspomnień. Nie musisz przedzierać się przez berberysową łąkę, aby odtworzyć ten obraz w wyobraźni. Znów się zamyśliłaś. A ja ponownie czekam w milczeniu, aż wrócisz. Na ziemię, do mnie. Gdzie jesteś? Gdybyś mnie kochała... Czy miłość byłaby klatką, która skoncentrowałaby wszystkie twoje zapomnienia ku mnie? Czy może coś innego by się odmieniło - czy to ja byłbym tym, którego wodzisz w swój świat za rękę? Wróciłaś... Oczy masz zmieszane, pytające. A raczej nie pamiętające moich ostatnich słów. Ja zawsze cierpliwie powtórzę, to, co trzeba, dopóki starczy mi sił. Może wsłuchujesz się zawsze tylko w to, co jest ważne. Nie wiem... Naprawdę nieodganioną jesteś zagadką. A istną łamigłówką dla mnie jest fakt, czy to nie tym mnie do siebie przyciągnęłaś.