"Tak lekko płynie w nas to lato...

...jakby biedronki nim powoziły."

---------------------------------

"Natchnienie"
Tchnienie na duszę ma dwa oblicza.
Jedno jasne i lekkie...
Pisane wiatrem, unoszone na chmurach.
Prześwitujące słońcem, pełnią płuc i zachwytem...
Tchnienie na duszę ma dwie jaźnie.
Druga błądząca po mrocznych, chłodnych jaskiniach.
Ciemna i gorzka...
Krwawiąca, drażniąca oczy,
głucha...
Tchnienie na duszę jak dusza poety
składa się z kontrastów.
Poeta ma więcej niż dwa oblicza.
Poeta ma więcej niż dwie jaźnie.
Jest więc więcej tchnień na duszę.
Każde z innego źródła...
Zakątka świata i wszechświata.
Poeta był już w niebie, był w piekle...
Tchnienie na duszę stamtąd też dostał
Bez chęci woli.
Choćby nawet nie chciał
Musiałby pisać...

(Natchnęło mnie szukanie siebie...)
------------------------------------

Miło jest mieć świadomość tego, że osoba, która jest Twoim autorytetem i przy której żadna minuta nie jest stracona, zna Ciebie od środka. Czyta w Tobie jak w otwartej księdze zapisanej ołówkiem. Ołówkiem? Osoby, na których opinii nam zależy, sprawiają, że potrafimy zmieniać się na lepsze. Tak też było ze mną. Ta osoba jednym zdaniem potrafiła zgumkować moją nieświadomość lub też niedowierzanie i tym samym zapisać w mojej wewnętrznej księdze świeże myśli. Uświadomiła mi, że nie powinnam się wstydzić mojej duszy. Mojej romantycznej duszy. Czasem myślę, że nikt nie obcuje z obłokami bardziej niż ja...i nikt nie jest bardziej wrażliwy. Jednak wiem, że jest wiele takich osób. Wczoraj do oczu napłynęły mi łzy na samą myśl, że nie będzie mi dane biegać w długiej sukni po wielkich zamczyskach... A zwykle po prostu świadomość tego, że...Eh... Zbyt wiele słów...