Stare bardzo.

Rozmowa z księżycem zawsze się klei
palce przywarły do drewnianej powierzchni
miód spływa z twarzy ku rumiankowej pościeli
cisza łaskocze powieki

Uśmiechnę się do pani ciepło
w chłodny poniedziałek
to takie proste wyczuć
potrzebę dzielenia czasu
nawet z kimś takim jak ja,
z kimś obcym

Za chwilę chce pani znać moje imię
i rozchodzimy się mówiąc
\"do zobaczenia\"
wiedząc, że nie spotkamy się już więcej
znika nasz ulotny dialog
pozostaje tylko smak
cynamonowych krówek na języku