(1)
Spotkałam człowieka
Bo wiesz, że minięcie się także jest spotkaniem
Nazwałam go Wojownikiem Światła
Gdyż zawsze skrywał twarz, oczy i dłonie
Patrzył na mnie, a ja nie mogłam unieść zwierciadeł
I tylko w myślach podchodzę do niego
i pytam, czy zna tajemnicę światła...
Nawet, jeśli się mylę to odchodząc także kroczę dumnie
A on zyskał promień z ust moich a raczej oczu
A jeszcze razem innym uzewnętrzniam szczęście
uśmiecham się do swoich warg
Obracam ziemią jak wiatrem
sieję to podawanie dalej
Bo można po prostu kochać słońce
------
Zapomniałabym powiedzieć Wam... Dzióbasek odszedł. Już parę tygodni temu...
killer 2009-09-18
ślicznie... ;))
zydel56 2009-09-21
Śliczna fotka,pozdrawiam.
mirka5 2009-09-21
Piękna kompozycja martwej natury...Pozdrawiam....:)))
kadrow 2009-12-05
Szkoda, że nie możesz komuś się wygadać, wypłakać :( to pomaga... Kumulowanie to zła metoda... ale czasami nie umiemy inaczej
