Zamość.

Zastanawiam się,
co ja robię w tej przestrzeni dzielonej przez drewno i ciała obce
Nie docierają do mózgu dźwięki i filtrowane już nie są
Mgła słów
Ona chyba coś mówi?
Ale jakże brać to sobie do serca...
Podaj rękę!
Wkroczyliśmy poprzez kostkę czekolady
w muśnięcie dłoni i uścisk radosny
Pozostawiając po sobie słowa
Zimę pocałunkami wiosny goniąc...
Szepnij im, gdzie jesteśmy
Pazłotkiem oznacz kryjówkę
Gdy przestaną słyszeć już słowa
Zaczną się zastanawiać
przestrzeń
drewno
ciała obce...