Brzegi Górne...

Berehy Górne, miejscowość lokowana na prawie wołoskim przez Kmitów, należąca do rozległych dóbr sobieńskich. Pierwszy raz wzmiankowana w 1580 r. w dziale majątku po zmarłej rok wcześniej Barbarze z Herbutów wdowie po Piotrze Kmicie. Nazwa pochodzi od ukraińskiego bereh (brzeg, strome zbocze) lub od ukr. berehty, bereży (strzec, chronić, pilnować). W latach 1580 – 1618 część wsi należała do rodziny Aleksandra Fredry. W II połowie dziewiętnastego wieku osiadła się we wsi rodzina Buchwaków. W czasie spisu 1921r. narodowość rusińska liczyła 445 osób, polska 82 osoby czyli liczba mieszkańców wynosiła 527 mieszkańców. Wieś ciągnęła się na przestrzeni 4 km pomiędzy Wierchem Wyżniańskim międzywojennych przełęczą nad Berechami. W latach międzywojennych we wsi kultywowano jeszcze pradawny zwyczaj, polegający na przewożeniu nieboszczyka na cmentarz saniami, niezależnie od pory roku. W powszechnym użyciu były stroje ludowe. Teren wsi od jesieni 1944 pozostawał poza kontrolą polskiej administracji ze względu na przewagę UPA. Ludność wsi przesiedlono w czerwcu 1946 do ZSRR. Wywieziono mieszkańców 128 gospodarstw. Po wysiedleniu cała zabudowa została zniszczona wraz z cerkwią parafialną. Dziś Berechy Górne należą do sołectwa Ustrzyki Górne i na ich terenie znajduje się tylko jeden dom.