[wiosennie..?]

lubię to zdjęcie. napawa mnie energią i optymizmem. Mam do niego pewnego rodzaju sentyment ze względu na to, kiedy było robione.
A był to pamiętny dzień, kiedy to cała Polska przypomniała sobie o istnieniu pewnej wsi z tramwajami na północnym zachodzie tegoż pięknego kraju. Przypomniała sobie, ze względu na to, iż odcięto nam na kilkanaście godzin (w okolicach nawet do tygodnia). Cóż mogę powiedzieć.. Piękny widok. Zdezorientowanych ludzi szukających koniecznie jakiegoś otwartego sklepu, by kupić mleko, czy bułki. Pustki w mieście, bo przecież na zakupy do sławetnego glx nikt nie pójdzie, bo zamknięte. Mimo, że tv, ps, większość pc też nam nie będzie działać, to siedzimy w domu. Czy naprawdę ludzie pozapominali, jak jeszcze można spędzić czas? wracając do domu cieszył mnie widok rodzin jadących na wycieczkę rowerową, czy po prostu na zwyczajnym spacerze. Czy tak trudno?
Naprawdę, przeraża mnie codzienny widok ludzi w moim mieście. Czy to w tramwaju, na ulicy, w centrum handlowym.. wszędzie. te same, wpatrzone w jeden punkt twarze, jakby nieobecne i nieczułe na to, co się dzieje dookoła nich. Bo tak prościej? jeśli się odezwę do nieznajomej osoby i w jakiś jej sposób pomogę, czy to źle? więc czemu widzę ponure miny, jakby mówiące "phi! nienormalna". Szczerze, nie dziwię się, że tacy ludzie zamykają się w czterech ścianach i Bóg wie, co się w ich głowach dzieje. A wystarczy tylko choć odrobinę otworzyć się na świat..