Kołomyja

XIV - XVIII wiek

Nazwa Kołomyi ma związek z założycielem miasta królem halickim Kolomanem. Osada uzyskała prawa miejskie pod koniec panowania króla Kazimierza Wielkiego. W roku 1459 hospodar mołdawski Stefan III Wielki złożył tutaj hołd Kazimierzowi Jagiellończykowi. Doszło wtedy do upokorzenia hospodara: w momencie składania przez niego hołdu lennego rozwarły się ściany namiotu i wojsko polskie oraz wojsko mołdawskie zobaczyło Stefana klęczącego przed królem. 15 września 1485 Stefan złożył w Kołomyi ponownie hołd Kazimierzowi Jagiellończykowi. W XVI i XVII wieku Kołomyja była ośrodkiem wydobycia cennej wtedy soli. W 1 poł. XVII w. z powodu zalewania miasta przez rzekę Prut, władze polskie przeniosły miasto na nowe miejsce. W XVIII wieku w mieście bardzo rozwinął się wśród miejscowych Żydów chasydyzm. Od 1772 Kołomyja znajdowała się w zaborze austriackim.

XIX - XX wiek

W 1879 roku w pobliżu miasta inż. Stanisław Szczepanowski rozpoczął wydobycie ropy naftowej. W roku 1880 staraniem oddziału Towarzystwa Tatrzańskiego w Kołomyi odbyła się pierwsza wystawa etnograficzna prezentująca dorobek kulturowy Pokucia, a wystawę odwiedził sam cesarz Franciszek Józef. Za miastem znajdował się również pomnik upamiętniający hołd jaki złożył hospodar mołdawski Stefan w roku 1485 królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi. W latach 1886-1945 w Kołomyi funkcjonowały tramwaje parowe. Przez cały okres swojej historii miasto było nieustannie niszczone przez Tatarów, Kozaków oraz wojska mołdawskie. W roku 1913 liczyło 45000 mieszkańców, w tym 15000 Polaków, 20000 Żydów, 9000 Rusinów, 1000 Niemców i innych. Sporych zniszczeń miasto doznało też w czasie I wojny światowej. W 1915 roku w Kołomyi została powołana słynna II Brygada Legionów, nazywana też Żelazną lub Karpacką. W okresie dwudziestolecia międzywojennego miasto należało do Polski i wtedy też otwarto w nim Muzeum Pokuckie z bogatym zbiorem rękodzieła huculskiego, istniejące do dziś jako muzeum etnograficzne. Miasto rozwinęło się też w tym czasie jako kurort. Rosjanie miejscowych Polaków w większości deportowali na wschód w latach 1939-41, a miejscowych Żydów Niemcy zamordowali we wrześniu-październiku 1941 r. w lesie w Szeperowce.

Jako powiat był jednostką administracyjną w okresie I Rzeczypospolitej, ziemia halicka, województwo ruskie od 1569 do 1772 r. Od 1772 do 1914 w zaborze austriackim, pod nazwą Kolomea. W latach 1919-1939 polskie miasto powiatowe, największe (rok 1921) w woj. stanisławowskim, do Agresji ZSRR na Polskę. (wikipedia)

Skan starej widokówki ukazujący Ratusz w Kołomyji.
Sory , ale widokówka była poplamiona zielonym tuszem.