Warszawa

Warszawa Filharmonia - wygląd budynku wzniesionego w latach 1900 - 1901 r. , a który został spalony w czasie oblężenia Warszawy w 1939 roku.
Obecny wygląd budynku Filharmonii jest w stylu surowego socrealizmu.

Gmach Filharmonii Warszawskiej (od 1955 Filharmonii Narodowej) stanął w latach 1900-1901 w kwartale ulic Jasnej, Moniuszki i Sienkiewicza, na terenie ówczesnego centrum finansowego miasta. Budowla wzorowana na europejskich filharmoniach i operach XIX wieku otrzymała bardzo bogaty wystrój eklektyczny, przesiąknięty wpływem neorenesansu i neobaroku europejskiego w nowoczesnej interpretacji. Pierwszy koncert odbył się 5 listopada 1901.

Fundatorami Filharmonii byli między innymi baron Leopold Julian Kronenberg i Ignacy Jan Paderewski.

* Autorzy pierwotnego projektu: Karol Kozłowski i Izydor Pianka.
* Rzeźby na fasadzie: Stanisław R. Lewandowski, Władysław Mazur.
* Plafon w sali koncertowej: Henryk Siemiradzki.

Filharmonia Narodowa została spalona w czasie oblężenia Warszawy w 1939 a w czasie walk powstania warszawskiego uległa zbombardowaniu i znacznemu zniszczeniu. Nowy budynek Filharmonii Narodowej został otwarty 21 lutego 1955 roku, co połączone zostało z inauguracją V Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina. Odbudowana wg projektu Eugeniusza Szparkowskiego i Henryka Białobrzeskiego zatraciła swój pierwotny wystrój, zastąpiony aranżacją w stylu surowego socrealizmu.

Sala Koncertowa Filharmonii Narodowej posiada 1072 miejsca siedzące. Sala kameralna dysponuje 378 miejscami. (Wikipedia)