I znów śnieg na nasze głowy,
na niedzielny dzień lutowy.
Śnieg się rozlał niczym mleko,
a do wiosny wciąż daleko.

Szkoda, żem nie Góralka,
ach, w zaplecionym warkoczu
pobiegłabym po zboczu
w kierpcach, cała w sasankach,
w krokusów ciepłym fiolecie,
lecz czy przystoi kobiecie,
chyba już raczej dojrzałej
być jak podfruwajka?

Wiosną wszystko jest inne,
takie dziewczęce, niewinne,
człowiek nie myśli o latach,
uśmiecha się do świata,
goni motyle zwinne,
gdzie jesteś, ma wiosno w kwiatach?

Śnieg pada cicho, jak umie,
tęsknoty mej nie zrozumie,
bo mu to niepotrzebne,
wiatr robi harce podniebne,
czajnik włączony szumi.

Zegar odlicza godziny
do zakończenia zimy.
Płynie melodii strumień...

20 lutego 2011 Anna Zajączkowska