Wsi spokojna...

WSI SPOKOJNA
Miasto wciąż szerzej zatacza swe ramy,
o wsi spokojna, piękna i wesoła,
wciąż się oddalasz za nasze okręgi,
i nasze serce za twym pięknem woła.

Pośród twoich pól, oraz łąk zielonych,
można spokoju doznawać do syta,
a o te myśli, co krążą nad nami,
nikt nie zabiega, a także nie pyta.

Słonko, promienie kieruje na wszystko,
wraz z zapachami każdej pory roku,
deszcz gdy popada, raduje rośliny,
i im nadaje większego uroku.

W każdy poranek, ptaki swoją mową,
przypominają istnienie radości,
pewno w ich śpiewie jest zwykła codzienność,
związana węzłem niekrytej miłości.

Kiedy nadchodzi wieczorowa pora,
bywa, że słychać miłe żab kumkanie,
albo gdzieś świerszcze urządzają koncert,
choć żaden nie zna gry na fortepianie.

Dzień za dniem płynie po wiejskiej krainie,
w rytmie przyrody w sens życia utkanej,
więc się radujmy, gdy jesteśmy na wsi,
tej naszej pięknej, uroczej, kochanej.
Krzysztof Roszczyk