(16)
Struga
Przez pustynię ludzkich serc
wije się, płynie strumieniem
łaska, miłość, przebaczenie.
Mijamy ludzi - obce twarze
gonią za utopią marzeń.
Nie tych pięknych i wyśnionych
lecz doczesnych, zniekształconych.
Dla większości tych na brzegu
wpatrujących się w bieg rzeki
Mimo oczu nie widzących
że za cenę dni młodości
kopią groby swej przyszłości.
Dla nich dzisiaj dwa wybory
zostać głazem w środku strugi
lub popłynąć z nurtem rzeki.
autor; Shadow
szinue 2014-01-13
..jak zwykle,ładnie u Ciebie Bogusiu :)
salma45 2014-01-14
Pozdrawiam Bogusiu :)
niusia1 2014-01-14
piękna całość Bogusiu;ja wody sie boję- więc poczekam na piękne widoczki z twojego ogrodu;
